woensdag 4 januari 2012

Hans en Grietje

Het is altijd een hartverwarmend gevoel, als men kinderen ziet binnenstappen in de grote schouwburg en de grote ruimte ontdekken waarin de magie van het theater gebeurt. Hopelijk zet het NTG de traditie van de familievoorstelling verder, want op deze momenten is een stadstheater werkelijk van iedereen. (Johan Thielemans)

Vergezeld van ouders, oma's en opa's, tantes en nonkels, betreden de kinderen de zaal en zien al heel wat bedrijvigheid op het podium terwijl het stuk nog moet beginnen. Gemaskerde mannen zitten achter een lopende band in een grote fabriekshal, waar de paletten met koekjes hoog gestapeld staan. De eentonigheid van het bestaan loopt eraf.
In de zaal heeft iedereen heeft zijn plaatsje gevonden. Er heerst een plezierige sfeer van verwachting en geroezemoes als plots drie vrolijke mannen de fabriek betreden. Wim Opbrouck en zijn companen wisselen de ploeg af en nemen op hun beurt plaats aan de lopende band, waar grappige conversaties ontstaan die uitmonden in operagezang. Deze voorstelling is een coproductie met Schauspiel Köln, zodat er op het toneel een wirwar van Duits en Nederlands is te horen, en de acteurs letten er goed op dat ze het jonge volkje in hun Babel niet kwijt raken.
Het stuk is een wel heel vrije bewerking van de klassieker Hans en Grietje. De 3 acteurs heten in het stuk allemaal Hans. 'Hans Wim Opbrouck' mist een Greetje en 'Hans Christoph Homberger' wil zijn Greetje wel zijn, terwijl 'Hans Andreas Grötzinger  ' wordt getransfomeerd tot heks.

En dan komt het spel dichter bij het echte verhaal van Hans en Grietje. Hans wordt gevangen genomen door de heks en uiteindelijk belandt de heks in de lopende band van de koekjesfabriek.
Gedurende het stuk zijn er talrijke momenten van interactie met het publiek. De kinderen worden aangespoord om te verwittigen wanneer de heks eraan komt, de mama's moeten zingen, dan de papa's,... En het werkt. Het publiek laat zich enthousiast meevoeren.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten