vrijdag 25 november 2011

muzische middag in de klas



Heel de middag staat in het teken van het circus....
Na de speeltijd worden de kinderen door de klasleerkracht terug naar het 'circusklasje' 'KAMISHIBAI' teruggebracht. Even later kom ik, verkleed als circusdirecteur, een beetje in paniek de klas binnengelopen. Het circus is in de stad, maar er zijn nog geen tickets verkocht, want eigenlijk weet bijna niemand dat het vanavond voorstelling is. De 'flyer' maker is ziek. Willen de kinderen helpen om flyers te maken en die daarna ook nog uitdelen?
De kinderen zijn super enthousiast en spreken me voor de rest van de middag aan met 'directeur'.
En ik noem hen 'dingske met het blauwe truitje', of 'meisje met de staartjes'.
Ik zie dat hun klasje een echte circusklas is, en bovendien 'Kamishibai' heet. Weten ze eigenlijk wel wat dat betekent?  Ik vertel hen wat een kamishibai is, waar het is ontstaan en dat ik hen een mooi verhaal wil vertellen uit 'Het circus is in de stad' van Pieter van Oudheusden, met hele mooie tekeningen van Jan de Kinder. Die tekeningen heb ik vergroot op A3 formaat en geplastificeerd, zodat ze netjes in de kamishibai passen. Aan de achterkant van de prenten staat het verhaal en zo kan ik het theatertje gebruiken om de kinderen eens op een andere manier een verhaal te laten beleven. En het werkt. Mijn publiek luistert en kijkt muisssssstil en geboeid.  

 -------- Op de voorleesdag werden ons de knepen van het vak bijgebracht.--------------
---------- Hoe werk je met een kamishibai, hoe vertel je het verhaal? ------------
---------En tijdens de workshop voorlezen kreeg ik tips om goed voor te lezen. -------
----------------------------Dat komt hier dus uitstekend van pas! ---------------------------- 

Met heel veel zin gaan de kinderen aan de slag om flyers te maken. Of ze vanavond dan ook naar de voorstelling mogen komen?
Ik  heb ook neuzen en hoedjes, gekke dassen en kragen, zodat iedereen zich kan verkleden. Daarna kiezen we elk een muziekinstrument.
En in een gekke luidruchtig stoet lopen we door de gangen van de school. Overal gaan klasdeuren open en worden flyers uitgedeeld aan de juffen en meesters. De directeur loopt voorop en als hij zijn arm in de lucht steekt zijn alle instrumenten stil.
!Wow!, dat lukt goed.
Moet ik in het vervolg in mijn lessen ook eens uitproberen. ;-) 


En als klap op de vuurpijl heeft Jeroen, bij wijze van verrassing,  nog een heuse jongleer act voor ons in petto. 




woensdag 23 november 2011

Gij die mij niet ziet!

Hoofdrolspelers zijn twee kneuterig uitgedoste, perfectionistische losers. Aan de ene kant van een krakkemikkige eettafel tokkelt Vic (Vanden Broecke) op een vuurrood gitaartje, intussen iets als ‘Shlekkiiiii de Wekkiiiii, yeaaah’ zingend. Aan de andere kant zit Leo (Helsen) van een schrijverscarrière te dromen. Hun muffe kamer wordt enkel opgefleurd door een papegaaivormige boekensteun en een vergeelde foto van een stoere jeugdheld. Geen wonder dat ze elk wanhopig de ultieme frase zoeken om ‘hun vrouw’ het hof te maken. En geen wonder dat ze zich gaandeweg in verzinsels, twijfels en angsten verliezen.

De verwachtingen voor dit stuk zijn hoog.
Het zijn dan ook niet de eerste de beste acteurs die hier op het podium staan. Wim Helsen, vooral bekend van zijn stand-up comedian werk en Bruno Vanden Broecke, vooral bekend van het betere televisiewerk,  vormen een interessante combinatie.
Het is hun ambitie  om samen een klassieker te maken. Een voorstelling zo rijk aan leven, plezier, pijn en betekenis dat ze over tweehonderd jaar nog gespeeld wordt (waarschijnlijk door andere acteurs).

Je ziet twee knullen, Leo en Vic, opgesloten in hun eigen wereldje. Goede vrienden zijn het. Maar wat ze delen, is wat hen scheidt: hun eenzaamheid, hun angst voor alles wat zich buiten henzelf afspeelt.
Absurde humor, grappige conversaties, en situaties zonder doel.

Het publiek amuseert zich zichtbaar, er wordt gegniffeld en af en toe luid gelachen. Het wordt een leuke voorstelling, maar volgens mij net niet van dat niveau dat het een klassieker te noemen is.
De verwachtingen waren hoog, te hoog waarschijnlijk. Ik blijf een klein beetje op mijn honger zitten.

zondag 20 november 2011

Studiedag voorlezen

Samen met 3 'collega' studenten schreef ik me in voor een studiedag voorlezen, georganiseerd door de Stichting Lezen, in het ABC huis in Brussel. Een prachtige locatie voor een boeiende, fijn georganiseerde dag vol bruikbare tips en info. We werden onthaald met koffie en literaire hapjes en na het welkomswoord gingen de eerste keuzesessies van start.

Els Debuyck, leerkracht in het buitengewoon onderwijs, vertelt hoe de leerlingen uit type 1 en type 8, elk op hun eigen manier, genieten van boeken en verhalen. Ze laat deelnemers meekijken in haar boekenkast en legt uit waarom sommige boeken een groot succes zijn. Els heeft me onmiddellijk in haar ban. Els is een echt 'boekenbeest'. Ze is zo enthousiast, heeft zoveel ervaring met werken met boeken, dat ik aan haar lippen hang. Ze geeft me zin om boeken te lezen, met boeken te werken en vooral om kinderen warm te krijgen voor 'het boek'.  

* Hoe maak je heb nieuwsgierig, hoe laat je hen goesting krijgen?
* Voorlezen kan in alle lessen.
* Hoe kies je een boek?
* Massa's boeken en ideeën die ze met ons wil delen.

Na een koffiepauze met alweer literaire hapjes, start een tweede sessie.


Marieke Van den Berge en An Slegers zijn in hun scholen de drijvende kracht achter elke boekenactiviteit. Hoe maakten en maken zij hun directie, collega’s en de ouders enthousiast voor boeken en voorlezen? In deze sessie kregen we een heleboel tips om van de school een boekvriendelijke omgeving te maken.
Het realiseren van een bibliotheek, het organiseren van activiteiten tijdens de voorleesweek, de gedichtendag en de jeugdboekenweek en het stimuleren om boeken te gebruiken in de klas zijn uitdagingen voor de leerkracht. Hoe organiseer je leesbevorderende activiteiten en boekenprojecten.





Na de middagpauze met een smakelijke lunch staan we nog voor een middag met workshops.

Katelijne Billet is woordkunstenaar. Ze studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen. Ze was een hele tijd verbonden aan de VRT als stemactrice en doceerde dictie en fonetica aan verschillende opleidingen. Daarnaast staat ze zelf op het podium met het tango- ensemble Cebra Negra en maakt ze deel uit van de vertelcarroussel die rondreist in Vlaanderen. Ze vertelt voor volwassenen en voor kinderen.

Katelijne leest voor, brengt een stapel voorleesboeken mee, nodigt ons uit om zelf voor te lezen en geeft een heleboel tips over stemgebruik, voorlezen met bezieling, voorlezen aan anderstalige kinderen…


De laatste workshop waarvoor ik koos gaat over werken met de kamishibai.


Deze workshop reikt ideeën aan om zelf aan de slag te gaan met de kamishibai (Japans verteltheatertje) en samen met de kinderen aan actieve taalbeleving te doen. Aan bod komen een aantal verteltechnieken, de aankleding van een kamishibai-hoek, ideeën om prentenboeken of verhalen en prenten van kinderen om te vormen tot kamishibai... We ontdekken 1001 mogelijkheden en attributen om verhalen te vertellen: tangram, houten diertjes, dia’s, touw, licht, origami, collages, Lubok, handdansen, speelgoedfiguren, dobbelstenen, zakdoeken, vingerpopjes…

Na deze dag ga ik supergemotiveerd en met een goed gevoel naar huis. De organisatie was perfect, de sprekers en workshop leraren waren goed gekozen en het ABC huis met honderden boeken was een uitgelezen plek om deze dag te laten plaatsvinden.










 





donderdag 10 november 2011

Muzisch aan de slag : duiding

Op 8 november trok ik terug naar Pedic in Gent voor de vervolgsessie 'muzisch aan de slag', onder leiding van Ines Vandoorne.

Deze enthousiaste 'nascholer' schotelt ons vandaag een kijkwijzer voor waarbij de criteria en voorwaarden aan bod komen waaraan een muzische opdracht moet voldoen.

Met hand en tand maakt ze ons duidelijk dat muzische opvoeding plaatsvindt binnen een muzisch klimaat, binnen een muzisch kader en begeleid door een leerkracht met een muzische grondhouding.





           Een muzische opdracht is een open opdracht*, waarbij de invulling nooit fout is.
.

Een open opdracht is echter wel  'begrensd'*.
Er worden afspraken gemaakt waaraan de kinderen zich moeten houden : Het thema, het materiaal, de ruimte waarin wordt gewerkt, de gekozen muzische taal,... begrenzen de opdracht.

De muzisch activiteit wordt beleefd binnen een proces van beschouwen en creëren.* 
Er moet worden gereflecteerd* op de verschillende domeienen met oog voor inhoudelijke doelen, de beleving, de grondhouding en het verloop van het muzisch proces.

En op het einde is er steeds een toonmoment.*

Ines maakt ons ook wegwijs in de leerplannen van muzische opvoeding.
Op een creatieve manier wil ze  ons de 21 algemene doelen ivm met beschouwen en creëren uitleggen en inprenten.

Voor de eerste keer tijdens mijn opleiding begin ik inzicht te krijgen in doelen en leerplannen,  en hoe ermee te werken.

Het was weer een heel leerrijke, creatieve en aangename dag. Er begon zelfs al een soort band te ontstaan tussen de cursisten, en dit na slechts 2 dagen samen. Jammer dat we afscheid moeten nemen, maar wie weet komen we elkaar nog wel eens tegen op één of andere nascholing...